Starosta lubińska, prezeska - jak tytułować?Starosta lubińska, prezeska - jak tytułować? |
13.08.2008. Radio Elka, Piotr Krażewski | |||||||||||||||||||
Dyżurny reporter: ![]() Językoznawcy z rady jednoznacznie stwierdzili, że kobieta pełniąca urząd starosty to starosta lubiński, nie starosta lubińska, czy też starościna lubińska. Dyskusja jak tytułować kobietę na urzędzie starosty dzieliła zarówno polonistów jak i dziennikarzy. Niektóre redakcje używały zatem określenia starosta lubińska, a inne starosta lubiński. Rada Języka Polskiego, skłądająca się z blisko czterdziestu specjalistów języka polskiego, argumentując taką, a nie inną odmianę podała, że „rzeczownik starosta określa w polszczyźnie zarówno kobiety, jak i mężczyzn, zawsze też łączy się z przydawką gatunkującą (stojącą tu po rzeczowniku, a określającą w tym wypadku miejsce pełnienia urzędu. (pit) Odpowiedź Rady Języka Polskiego w sprawie nazewnictwa, którą otrzymało Starostwo Powiatowe w Lubinie. Kobieta pełniąca w powiecie lubińskim urząd starosty to starosta lubiński, nie: *starosta lubińska, nie: *starościna lubińska (starościna bowiem według Uniwersalnego słownika języka polskiego historycznie oznacza ‘żonę starosty’, a potocznie - ‘osobę odpowiedzialną za jakiś zespół, kierującą jakąś grupą ludzi, organizującą imprezy itp., np. starościna klasy, roku, turnusu, starościna dożynek’). Rzeczownik starosta określa w polszczyźnie zarówno kobiety, jak i mężczyzn, zawsze też łączy się z przydawką gatunkującą (stojącą tu po rzeczowniku, a określającą w tym wypadku miejsce pełnienia urzędu) w rodzaju męskim. Na płeć określanej osoby wskazują jedynie imię i nazwisko stojące przed tą nazwą oraz forma orzeczenia: o mężczyźnie powiemy: starosta lubiński zadecydował, o kobiecie: starosta lubiński zdecydowała (a najlepiej: Anna Kowalska, starosta lubiński, zdecydowała). Norma językowa dotycząca żeńskich nazw funkcji i stanowisk cały czas się kształtuje. W języku oficjalnym nie występują derywaty typu ministerka, premierka, prezydentka, prezeska; płeć osoby określanej nazwami typu minister, premier, prezydent, prezes jest wskazywana przez formę orzeczenia (ten minister przyszedł - ta minister przyszła) oraz przydawki (ten mądry minister - ta mądra minister). Rzecz się komplikuje, gdy nazwa funkcji albo stanowiska jest składa się z rzeczownika i stojącej po nim przydawki. Jeśli rzeczownik ten nie jest zakończony głoską -a, przydawka współcześnie zwykle przybiera rodzaj żeński (np. Anna Kowalska, redaktor naczelna częściej niż Anna Kowalska, redaktor naczelny; Anna Kowalska, sekretarz generalna częściej niż Anna Kowalska, sekretarz generalny - choć raczej: Anna Kowalska, sekretarz naukowy niż Anna Kowalska, sekretarz naukowa). Jeśli jednak rzeczownik w takich dwuczłonowych nazwach jest zakończony głoską -a (np. starosta, wojewoda), stojący po nim przymiotnik zawsze przybiera postać męską, niezależnie od płci określanej osoby (np. zarówno Jan Kowalski, starosta lubiński, jak i Anna Kowalska, starosta lubiński, nie: *starosta lubińska; podobnie: Jan Kowalski, wojewoda mazowiecki oraz Anna Kowalska, wojewoda mazowiecki, nie: *wojewoda mazowiecka) itd. Z poważaniem /-/ Agata Hącia członek Komisji Ortograficzno-Onomastycznej Rady Języka Polskiego
reklama
|
reklama
reklama
reklama